Prolog[]
Rozejrzyj się. Co dostrzegasz? Jak daleko sięga twój wzrok?
Nic nie widzisz?
Nie dziwię się. Patrzysz na moją duszę. Została z niej tylko dziura nie do załatania.
Co się stało, pytasz. Twierdzisz pewnie, że jestem ofiarą. Jakąś tragiczną postacią, jak z książek. Mylisz się. Ale może i zarazem masz rację. To dosyć skomplikowane, można by rzec. Cóż, nie dla mnie, mi wydaje się to cholernie proste. To, co się stało, i co nastąpiło po tym. To naturalny łańcuch wydarzeń, łańcuch losu. A mój zaczął korodować. Tak po prostu.
Dlaczego patrzysz na mnie jak na wariata? Twierdzisz, że powinienem się martwić?
Nie wydaje mi się. Nie mam powodu do żalu. Zrobiłem to, co chciałem. Takie było ich Przeznaczenie.
W Jedności doprowadzę wszystko do końca. Po to tu jestem. Po to żyję.
Przebudzić bestię i użyć jej do ostatecznej walki. Zmierzyć się ze światem i zmusić by ci się pokłonił. Oto mój Obowiązek.
Będę silniejszy. Nigdy nie upadnę. Nie wstrzymam się. Nie ulegnę. Zostanę na końcu i zwyciężę.
Takie jest moje Przeznaczenie.